آموزش متوسطه دوره اول فلاورجان

به آن دسته از داروهایی که برای خرید از داروخانه احتیاجی به نسخه پزشک نیست داروهای او تی سی (OTC) میگویند که مخف (Over-the-counter)است و استامینوفن در این گروه داروهای قرار میگیرد و برای تهیه آن احتیاج به نسخه نیست.

همشهری تندرستی

بسیاری از پدر و مادرها، رؤیاهای محقق نشده خود را در آینده فرزندان شان جست و جو می کنند. خیلی ها هم معتقدند که چشم انداز زندگی بزرگسالی فرزندان شان را باید از دوران کودکی برایشان ترسیم کرد تا "بچه، هدف داشته باشد."

به همین دلیل است که خیلی از پدر و مادرها، شغل آینده فرزندان خود را تعیین و به وی ابلاغ می کنند!
این ابلاغ می تواند مستقیم باشد: تو باید پزشک شوی... مهندس که بشوی باید خانه جدیدمان خودت درست کنی... آرزو دارم تو هم مانند عمویت خلبان خوبی بشوی... .
یا غیر مستقیم: می بینی پزشک ها چقدر خوب پول در می آورند؟... همیشه آرزو داشتم یک خلبان بشوم ولی نتوانستم ... خوش به حال همسایه! پسرش توانست در آزمون وکالت قبول شود... .

تحت تأثیر همین القائات -به علاوه رؤیاپردازی های کودکانه- است که از هر دانش آموزی بپرسی که می خواهی چه کاره شوی، فوراً شغل آینده اش را می گوید و اتفاقاً هم اکثرشان می خواهند پزشک شوند (با تعیین تخصص)، یا مهندس، یا معلم یا خلبان.

و بدین ترتیب سال های کودکی و نوجوانی در رؤیای شغلی سپری می شود که هیچ دورنمای مشخصی برای رسیدن به آن وجود ندارد.
فراتر از دورنما، اساساً هیچ تضمینی وجود ندارد که آنچه تحت عنوان شغل آینده در ذهن فرزندان بارگذاری می شود، با مختصات فکری، ذهنی، جسمی و علایق فردی آنها در آینده همخوانی خواهد داشت یا خیر؛ و نیز مشخص نیست که آیا شرایط لازم برای رسیدن به آن هدف، محقق خواهد شد؟

در واقع بزرگ ترها و مشخصاً پدر و مادرها رؤیایی را در ذهن فرزندان شان می کارند که به احتمال قوی محقق نمی شود که اگر قرار بود محقق شود، به جز اندکی، همه بزرگسالان امروز - کودکان دیروز - یا پزشک بودند یا مهندس، یا خلبان یا معلم!

واقعیت این است که تعیین یک شغل مشخص در ذهن کودکان و نوجوانان، آنان را از فرصت های زیادی که می توانند بدانها بیندیشند و در آینده انتخاب کنند، باز می دارد. تعیین شغل آینده فرد در کودکی، در واقع یک "تله ذهنی" ایجاد می کند و فرد در آن می ماند.

خانم تیناسیلیگ، از مدرسان حوزه کارآفرینی دانشگاه استنفورد آمریکا در این باره می گوید: القائات بزرگ ترها درباره شغل و رشته تحصیلی فرزندان، خط مشی ذهنی او را تشکیل می دهند و یک گره روانی را در مغز آنان ایجاد می کنند تا فرد نتواند در خصوص رشته یا شغل، جهت درست را انتخاب کند.^*

آینده، سرشار از موقعیت های جدیدی است که هیچ کدام از ما خبری در آنها نداریم. وقتی تمام آینده فرزندمان را در یک تله ذهنی متوقف می کنیم در واقع او را از موقعیت ها و فرصت های زیادی که در زندگی هر فرد پیش می آید محروم می کنیم، بدین گونه که او به گزینه های دیگر فکر نمی کند یا اگر هم فکر کند، با احساس کدورت است. همچنین کودک، نوجوان و جوانی که گرفتار یک تله ذهنی است و تمام زندگی و رؤیاهایش حول یک شغل یا رشته تحصیلی خاص می چرخد، به احتمال قوی، فرصت های زیادی را از زندگی اش خط می زند.

به علاوه، خیلی ها وقتی به آنچه بزرگ ترها برایش تصویر کرده اند نمی رسند (که اغلب هم همین طور است)، تا آخر عمر احساس ناکامی خفیفی با آنها همراه است، حتی اگر از شغلی که الان دارند رضایت داشته باشند.

تا بدین جای بحث مشخص شد که بهتر است از ترسیم یک نقطه خاص و شغل معین به طور جدی خودداری کنیم. حال سوال اینجاست که در برابر پرسش کودکان خود که "وقتی بزرگ شدم چه کاره بشوم؟" چه پاسخی دهیم؟
بهتر است به فرزندمان بگوییم که همه شغل ها خوب و ضروری هستند و فرقی نمی کند که چه شغلی داشته باشی. مهم این است که هر شغلی که داری سعی کنی در آن بهترین باشی، مثلاً یک پرستار خوب ، بهتر از یک پزشک متوسط است و یک پزشک خوب هم بهتر از یک پرستار متوسط است. در همین مثال، خود پزشکی و پرستاری مورد قضاوت قرار نمی گیرد که کدامش بهتر است، بلکه ملاک قضاوت این است که کدامشان در شغل خود بهتر هستند.

اگر فرزندمان با این ذهنیت بزرگ شود، درگیر این نخواهد بود که "اگر فلان رشته را که بدان علاقه مندم انتخاب کنم شاید اطرافیانم ناراضی باشند" بلکه انتخابی که بدان علاقه دارد را در پیش می گیرد و سعی می کند در مسیر انتخابی اش، بهترین باشد.

اگر فهرستی از 10 انسان موفق که در سطح جهانی یا ملی یا در اطرافیان تان می شناسید را ردیف کنید، خواهید دید که آنان تحصیلات و مشاغل گوناگونی دارند و آنچه متمایزشان کرده، نه شغل و تحصیلات خاص که بهترین بودن در حرفه ای است که بدان مشغول اند. حتی بسیاری از این افراد تحصیلات دانشگاهی موفقی نداشته اند و بعضاً اخراجی دانشگاه یا محل کارشان بوده اند

مجید ابهری در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا،با اشاره به اینکه مبارزه بی‌امان پلیس و نهادهای امنیتی قاچاقچیان را در موضع ضعف قرار داده است، گفت: اما با این حال مافیای موادمخدر برای جذب مشتری بیشتر و از دست ندادن مشتریان قبلی اقدام به عرضه موادمخدر با نام‌هایی جدید کرده‌اند که در حقیقت همان مواد قبلی با اندکی تغییرات ظاهری است.

وی ادامه داد: برنج، نخ، تسبیح و... عناوین مواد مخدری هستند که پایه اصلی‌شان آمفتامین و متامفتامین است و با تغییرات ظاهری جدید عرضه می‌شوند.

این آسیب‌شناس اجتماعی ضمن تاکید بر ضرورت ارتقای آموزش پیشگیرانه اعتیاد به نوجوانان و جوانان تصریح کرد: جوانان فریب ادعای این مافیا را نخورند. مخصوصا بانوان که برای درمان چاقی، لاغری و جوان شدن پوست در دام اعتیاد می‌افتند باید بدانند که 95 درصد از داروهای ماهواره‌ای برای لاغری حاوی شیشه و آمفتامین هستند.

ابهری با بیان اینکه مواد مخدری مانند گل، علف، خرس و... نام‌هایی برای مشتقات گیاه شاه‌دانه هستند، اظهار کرد: کروکودیل تنها ماده‌ای است که در آن بنزن و اسیدنیتریک به طرز وحشتناکی با مواد دیگر مخلوط و عرضه می‌شود.

وی تصریح کرد: اطلاع‌رسانی در این زمینه می‌تواند به افشای تیم‌های مافیای موادمخدر کمک کند. عدم اعتیاد به اینگونه مواد کاملا دروغ بوده و بعد از یک یا دوبار مصرف وابستگی مغزی و عصبی ایجاد می‌شود که ترک آن دشوارتر از وابستگی جسمی خواهد بود. علاوه بر این افزایش توانایی جنسی یا قدرت بدنی برای بار اول و دوم اتفاق می‌افتد و سپس در مسیر معکوس ادامه می‌یابد.

خانواده هایی که بتوانند خود را به تعادل برسانند و درگیر یا مغلوب مشکلات مختلف و موقعیت های چالش انگیز نگردند و از پا نیفتند و بتوانند از سیستم سالم مراوده و ارتباط مطلوب، مرز متناسب و... برخوردار گردند، در چرخه خود از سلامت و انسجام مناسبی برخوردار گردیده و اعضاء آن، خوشبختی و شادکامی را به صورت روشن تری احساس می کنند.

 
ببینید خانواده تان ویژگی های زیر را دارد:

1- در خانواده های سالم، زن و مرد برای دیدن و رسیدن به یکدیگر لحظه شماری می کنند، ساعتی که مرد از یک روز شلوغ کاری، به خانه بر می گردد، برای زوج های خوشبخت و سالم ، ساعت اوج روز است، دلشان می تپد و خودشان را برای دیدن یکدیگر آماده می کنند، در صورتی که در خانواده های با سطح سلامت پایین تر، زن و شوهر به سفر رفتن و یا میهمانی رفتن یکدیگر به صورت جدا جدا، علاقه دارند و دائم می گویند: خدا کند امشب شوهرم دیر بیاید و یا ای کاش خانمم امشب خونه مادرش بماند!

2- در خانواده های سالم، زن و شوهر برای یکدیگر گفتنی بسیار دارند و هر گاه در کنار هم باشند، میان آن ها گفتگوی گرمی برقرار می شود، اتفاقات روز گذشته را برای یکدیگر بازگو می کنند، در مورد اطرافیان صحبت می کنند و نظر می دهند و نظر طرف مقابل را جویا می شوند، آب و هوا، تیترهای خبری، برنامه های آینده، جوک و ...خلاصه باهم حرف می زنند،

در صورتی که خانواده های غیرخوشبخت، بیشتر لحظه ها به قهر می گذرد و پرسش و پاسخ ها میان آن ها بسیار کوتاه هستند و هر گاه زن و شوهر کنار هم قرار بگیرند، شوهر، روزنامه می خواند، جدول حل می کند، تلویزیون نگاه می کند یا برعکس... یا به عبارتی هر کس به کاری مشغول می گردد.

3- در خانواده های خوشبخت، همسران به سلیقه هم آشنا بوده و به آن عمل می کنند، برای نمونه، خوراک، پوشاک، معاشرت یا رفت و آمد و خرید. آن چیزی را می پوشند که عشقشان دوست دارد، آن رفتاری را می کنند که همسرشان می پسندد، در صورتی که در خانواده های غیرسالم، همسران نسبت به سلیقه طرف مقابل بی خبر و بی تفاوت بوده و تنها به خواسته های شخصی خود اندیشیده و عمل می کنند.

4- در خانواده های سالم و خوشبخت، اتحاد، همبستگی و یکپارچگی وجود دارد اما در خانواده غیرخوشبخت، گسستگی و تکروی، هر گاه میان اعضاء خانواده ای واژه هایی هم چون «به من چه»، «به تو چه»، «به من مربوط نیست»، «به تو مربوط نیست»، «به کسی مربوط نیست»، «به خودم مربوط است»، را بسیار شنیدید، این گمان را ببرید که با خانواده ای بدون آینده و غیر خوشبخت، رو به رو هستید. در خانواده سالم" منی" وجود ندارد، همه اش "ما"ست.

5 - در خانواده های خوشبخت، اعتماد وجود دارد و اعضاء به راحتی گفته های یکدیگر را پذیرفته و در درستی آن تردید نمی کنند ولی در خانواده های غیرخوشبخت، برای دریافت پذیرش گفته خود، پیوسته بایستی برای دیگر اعضاء سوگند خورد، سوگند به جان این و آن، یا به مقدسات شان و طرف مقابل، در تلاش برای فهمیدن صحت حرف همسر است و یا گرفتن یک سوتی که مشت او را باز کند!

6- در خانواده های خوشبخت، احترام وجود دارد، در ارتباطات گفتاری و غیرگفتاری و همین طور درخواست نیازها و پاسخ به آن ها و ارائه سرویس و برخورد با یکدیگر به گونه ای است که دارای استاندارد ادب و حرمت و با وجود صمیمیت، مدیریت و حرف شنوی از بزرگ ترها و در نظر گرفتن موقعیت کوچک ترها در یک مجموعه، رعایت گشته و لحاظ می شوند.

7- در خانواده های خوشبخت، بودن با یکدیگر را هر جایی که ممکن باشد، همچون میهمانی، مسافرت، خرید، پارک و حتی در مراسم سوگواری و به خاک سپاری به بودن با دیگران، ترجیح می دهند. در صورتی که خانواده های غیرسالم، مرد خانواده بیشتر به برنامه های مجردی مردانه، کشش و رغبت نشان می دهد و زن خانواده بیشتر به میهمانی و دوره ها و مسافرت های زنانه و غیرخانوادگی، علاقه نشان می دهد.

با نگاهی به کتاب خانواده بالنده، نوشته محمد مهدی امیری

روز گذشته هم وزارت بهداشت از بازرسی و نظارت ‌بر تهیه مواد غذایی‌ در ایام عزاداری‌ حسینی خبر داد. با این حال به‌نظر می‌رسد که این نظارت‌ها جدی نیست، چراکه هرساله شاهد استفاده گسترده تکایا و مردم از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی هستیم که به گفته کارشناسان تهدیدی جدی برای سلامت مردم است.

به گزارش همشهری، سال‌هاست که ظروف یکبار مصرف پلاستیکی با همه خطرات‌شان به دلایل مختلف با زندگی مردم گره خورده‌اند. در همه این سال‌ها همواره کارشناسان بهداشتی از خطرات جدی این ظرف‌ها بر سلامت گفته‌اند و مسئولان وزارت بهداشت هم مدام از نظارت و کنترل‌های جدی خبر داده‌اند اما باز هم هنوز دست‌کم در آستانه محرم و صفر بازار این ظروف گرم می‌شود.کمیسیون فرهنگی هیات دولت در 29شهریورماه1389، دستگاه‌های دولتی را برای استفاده از ظروف گیاهی یکبار مصرف به‌جای ظروف پلاستیکی ملزم کرد اما به‌نظر می‌رسد که این مصوبه حتی در دستگاه‌های دولتی هم اجرایی نشده است.به گفته کارشناسان، براساس جدید‌ترین تحقیقات، استفاده نادرست از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، پس از آزبست و اشعه‌ایکس، از عوامل بروز انواع سرطان و سایر بیماری‌ها محسوب می‌شود. آنها می‌گویند که وقتی غذاها و نوشیدنی‌های داغ در این ظروف ریخته می‌شود، ذرات خطرناکی از سطوح داخلی ظروف یکبار مصرف پلی‌اتیلنی خارج شده و در مواد غذایی آزاد می‌شود. همین مسئله خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، سرایت مواد سمی از این ظروف به بدن در درازمدت هم سبب بروز انواع بیماری‌ها در انسان می‌شود.هنگام تماس مواد غذایی داغ با مواد پلاستیکی، مواد سمی وارد غذا شده و در بافت چربی بدن ذخیره می‌شود و کم‌‌کم به یک ماده سرطان‌زا تبدیل خواهد شد.

دکتر سیدعلی کشاورز، متخصص تغذیه و مدیر گروه تغذیه بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران، به همشهری می‌گوید: هنگام ساخت پلاستیک، مقداری از واحد‌های سازنده پلاستیک به‌صورت آزاد باقی می‌ماند که حاوی سم هستند. به همین دلیل، توصیه جدی این است که مردم برای چای و نوشیدنی‌های داغ و همچنین انواع غذاهای گرم از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی استفاده نکنند.دکتر کشاورز که سم‌شناس غذا نیز هست، همچنین می‌گوید: بهتر است تمام افرادی که نذر دارند در ایام محرم از ظروف یکبار مصرف گیاهی که ترکیبات آن شامل نشاسته ذرت‌یا پروتئین و یا چربی است، استفاده کنند. البته این ظروف، هم خیلی در دسترس نیستند و هم قیمت بالایی دارند و برای هیئت‌ها و تکایا خرید انبوه آنها امکان ندارد. بنابراین باید دولت برای توسعه این فرهنگ حمایت مالی داشته باشد. همکاری‌های بین‌بخشی نیز با وزارت بهداشت ضروری است. البته با رعایت اصول بهداشتی حتی می‌شود از همان روش قدیمی و توزیع غذا در ظروف غیریکبارمصرف استفاده کرد. این کار هرچند ممکن است برای هئیت‌ها سخت یا نشدنی باشد اما توزیع چای در لیوان و استکان‌های شیشه‌ای اقدام خوبی است که برخی هیئت‌ها به آن توجه جدی دارند.

وزارت بهداشت چه می‌گوید؟

وزارت بهداشت امسال هم مثل سنوات قبل از صدور دستورالعمل برای نظارت و تشدید بازرسی‌ها از اماکن تولید و توزیع نذورات، مساجد، تکایا و حسینیه‌ها خبر داده و گفته است که با مسئولان هیئت‌های عزاداری، جلسات مختلف‌ برگزار خواهند کرد.

دکتر علی‌اکبر سیاری، معاون بهداشتی وزارت بهداشت با اعلام خبر تشدید نظارت‌ها می‌گوید: باید برای توزیع چای و مواد غذایی گرم از ظروف یکبار مصرف مناسب استفاده شود و از فروبردن لیوان و پارچ به داخل ظروفی که آب و شربت داخل آن است، جلوگیری شود.

مهندس سیدرضا غلامی، معاون فنی بهداشت محیط مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت هم‌ بر لزوم استفاده از ظروف گیاهی یکبار مصرف برای توزیع نذورات گرم، چرب و حاوی PH اسیدی تاکید می‌کند.

هنوز چند روزی تا برپایی هیئت‌ها باقی است و مسئولان آنها برای خرید ظروف توزیع چای و غذا اقدام نکرده‌اند. آیا با همه این توضیحات می‌توان امیدوار بود که امسال این موضوع بیشتر از گذشته مورد توجه قرار گیرد؟

برای مثال در فضای واقعی برخی افراد با اهداف سودجویانه و از پیش تعیین شده، قوانین مربوط به حریم خصوصی را زیر پا می گذارند. این در حالی است که در فضای مجازی داستان به گونه ای دیگر رقم می خورد و این نقض قوانین به چنین افرادی محدود نمی شود؛ بلکه بسیاری از افرادی که در فضای واقعی به حریم خصوصی احترام می گذارند، در فضای مجازی با افراد سودجو همراه شده و تصاویر و فیلم های مربوط به حریم خصوصی دیگران را با یکدیگر به اشتراک می گذارند. اغلب این افراد نمی دانند که اشتراک چنین مواردی در فضای مجازی، آسیب های واقعی بسیاری را برای آن اشخاص به دنبال خواهد داشت.

عمومی شدن حریم خصوصی در فضای مجازی

بسیاری از صاحب نظران معتقدند که با ظهور رسانه ای به نام اینترنت، امکاناتی به وجود آمده است که علیرغم ایجاد تحولات بسیار در ارتباطات میان افراد، در بسیاری از موارد نیز اسباب نقض حقوق افراد را در گستره ای بسیار وسیع فراهم کرده است. این صاحب نظران هم چنین معتقدند که در اینترنت امکان تفکیک حوزه خصوصی و حوزه عمومی وجود ندارد و با توجه به جهانی شدن باید انتظار داشت که در زندگی مجازی با عمومی شدن حریم خصوصی مواجه شویم!

در ادامه به بیان برخی از ویژگی های فضای مجازی می پردازیم که بستر هایی را برای نقض هر چه بیش تر حریم خصوصی و یا به عبارتی عمومی شدن آن را فراهم می کنند.

امکان ناشناخته ماندن!

افراد در فضای مجازی می توانند ناشناخته بمانند و هویت حقیقی خود را پنهان کنند. این امر از سویی برای حفظ حریم خصوصی حقیقی افرادی که در اینترنت برای خود هویت مجازی ساخته اند، مناسب بوده و خطری آنها را تهدید نخواهد کرد. اما از سوی دیگر همین افراد می توانند تهدیدی برای دیگر کاربران اینترنتی باشند؛ چرا که افراد با هویت ناشناخته می توانند با آسودگی در فضای وب تخلفات بسیاری را مرتکب شوند. یکی از این تخلفات، نقض حریم خصوصی دیگران است.

انجام فعالیت های روزمره در فضای مجازی

یکی از عوامل دیگری که بستر مناسب را برای نقض حریم خصوصی افراد در فضای مجازی فراهم می کند، انجام امور شخصی افراد در فضای مجازی است. با گذشت زمان و افزایش امکانات فضای مجازی هم چون تلفن های هوشمند و نرم افزار های کاربردی، افراد تمایل بیشتری را برای آنلاین انجام دادن کارهای خود پیدا کرده اند. در نتیجه بسیاری از افراد، امور کاری و یا شخصی خود را در این فضا انجام می دهند. وجود اطلاعات شخصی و کاری افراد در محیط مجازی، بسیاری را وسوسه می‌کند تا از این محیط و اطلاعات آن استفاده کنند.

این روز ها اینترنت برای بسیاری از افراد جایگزینی برای دفترچه خاطرات شان شده است! بسیاری از افراد بدون رعایت مسائل امنیتی، خصوصی‌ترین اطلاعات خود را بر روی سیستم های رایانه ای خود و یا فلش ها، کارت های حافظه، تلفن همراه و … ذخیره می کنند و با این کار امکان تعرض به حریم خصوصی خود را برای متخلفان فراهم می کنند. در حقیقت چنین افرادی به راحتی خود را در معرض قربانی شدن قرار می دهند. در این میان برخی افراد، خود خواسته و برخی نیز ناخواسته قربانی می شوند!

فقدان اطلاعات کافی از محیط مجازی

کارشناسان، فقدان اطلاعات کافی درباره محیط مجازی و بی‌دقتی در محافظت از داده‌ها را از مهمترین دلایل قربانی شدن افراد در فضای مجازی می‌دانند.

از سوی دیگر، باید به شرکت هایی اشاره کرد که یکی از منابع درآمدشان از طریق نقض حریم خصوصی یا استفاده از اطلاعات شخصی افراد به دست می آید. اغلب این موضوع با اطلاع قبلی افراد اتفاق می افتد. به این ترتیب که این شرکت‌ها با وضع برخی قواعد پیچیده به عنوان قواعد حریم خصوصی، به صورت ظاهری رضایت فرد را برای اقدام به نقض حریم خصوصی شان، کسب می کنند. ولی در باطن این امر به صورت کاملا ناآگاهانه اتفاق می‌افتد؛ چرا که بسیاری از افراد بدون خواندن قراردادهای طولانی شرکت‌ها دکمه قبول دارم را فشار می دهند و به این شرکت‌ها اجازه نقض حریم خصوصی خود را می دهند.

ارتباط با یک مانیتور یا انسان؟

بسیاری از ما فراموش می کنیم که پشت هر مانیتوری یک انسان واقعی نشسته است و نه یک موجود مجازی و غیر واقعی! حاصل چنین تصوری این است که کاربران در این فضای به ظاهر مجازی بسیاری از اموری را مرتکب می شوند که در فضای واقعی آن را انجام نمی دهند. به اشتراک گذاری حریم خصوصی افراد در فضای وب نیز یکی از همین فعالیت هایی است که به دلیل همین اشتباه رایج، از سوی بسیاری از کاربران اتفاق می افتد و نتیجه آن شریک شدن در بی اخلاقی دیگران است! برای مثال، چندی پیش تصاویر و فیلم های نامناسبی از یکی از بیمارستان های جنوب کشور، در فضای مجازی منتشر شد. پس از آن، دهها سایت، لینک دانلود آن را منتشر کردند و در فاصله اندکی، جست و جوی کلمات مربوط به این ماجرا در گوگل، یاهو و ... افزایش یافت. در شبکه های اجتماعی نیز صدها جوک درباره آن ساخته و منتشر شد.برخی افراد نیز بی آن که متوجه باشند که آن فیلم ها مربوط به یک "انسان" است و فرستادن آن برای دیگران، عواقب بسیاری برای خانواده و اطرافیانش خواهند داشت، این تصاویر خصوصی دیگران را برای دیگران ارسال کردند. چنین مواردی بار ها مشاهده شده است.

باید به این نکته اشاره داشت که این امر نه تنها موجب هتک حرمت و بی آبرویی برای برخی اشخاص می شود؛ بلکه می تواند در فضای حقیقی جامعه نیز تاثیر گذار باشد. رواج بی اخلاقی ها و تصاویر و مطالب نامناسب، بر عرف جامعه نیز تاثیر گذار بوده و می تواند آن را تغییر دهد.

در پایان باید گفت که هر چند نقض حریم خصوصی افراد و بی اخلاقی های مربوط به آن، در فضای واقعی نیز اتفاق می افتد و تنها به فضای مجازی اختصاص ندارد، اما ویژگی های خاص فضای مجازی، بستر هایی را برای تسریع و گسترده شدن چنین بی اخلاقی هایی فراهم می کند. در این میان لازم است کاربران با آگاهی کامل از این فضا، از سویی از حریم خصوصی خود محافظت نمایند و از سوی دیگر ضمن حفظ شرافت انسانی خود، حریم خصوصی دیگر کاربران را نیز محترم شمارند.